تای چی

تای چی یکی از سبک های زیر مجموعه ی ووشو است و جزو گروه سبک های شمالی و درونی است. لفظ تای چی مخفف عبارت تای چی چوان است (چوان یا کوان به معنای مشت است). تای چی چوان مجموعه ی قواعد حرکت بدن بر مبنای قطبیت انرژی یین و یانگ و برای بهبود وضعیت گردش انرژی در بدن، واکنش دهی انرژی یین و یانگ نسبت به هم و به تعادل رساندن آنها است. تای چی بصورت حرفه ای با دو هدف شرکت در مسابقات و افزایش طول عمر (از طریق بهینگی و هارمونی با طبیعت)دنبال می شود.

تای چی امروزه به چند دلیل تمرین می شود:

1.ارتقای مهارت های دفاعی

2.بهبود سلامتی بدن

3.تقویت مهارت های ذهنی

4.شرکت در مسابقات

سبک های مختلف تای چی براساس هدف هایشان از تمرین تای چی، تفاوت هایی در اجرای حرکت ها دارند. تای چی چوان دارای پنج سبک اصلی است که مربوط به سبک تمرین خاندان و مدرسه های سنتی چین هستند: چن-یانگ-وو-وو هاو-سون.

 واژه ی تای چی از دو لفظ تای و چی تشکیل شده است. برخی معانی تای عبارتند از: بزرگ، نهایت، زیاد و برخی معانی چی عبارتند از: بالاترین، به انتها رسیدن و قطب است. تای چی در کیهان شناسی چین باستان یکی از مراحل شکل گیری جهان و به معنای آغاز جهان یا مبدا جهان است و در ترجمه از چینی به انگلیسی با عناوین نهایت برتر، قطب برتر، قطبیت برتر به کار رفته است. نماد تای چی حالت قبل از قطبیت را نشان می دهد. می توان گفت تای چی چوان تلاشی است برای نزدیک تر شدن به این مرحله و متعادل ساختن یین و یانگ، البته در وجود انسان و همین طور دریچه ای است به شناخت طبیعت و مسیر آن.

یین و یانگ دو حالت کلی بروز چی در پدیده هاست. یین حالت منفعل و درونگرا و یانگ حالت فعال و برونگرای انرژی چی است. یین و یانگ در پدیده های مختلف همواره در حال کنش و واکنش نسبت به یکدیگر هستند. وجود انسان هم دارای انرژی یین و یانگ است و تمرین های تای چی ابزاری برای نزدیک تر کردن انسان به حالت متعادل است. نماد دایره ی یین و یانگ در فرهنگ چین باستان نشانه ی وجود و تعامل حالت یین و یانگ در تمام پدیده هاست.

در نتیجه تای چی یک فرایند است و در حرکت معنا پیدا می کند. تا زمانی که فرد حرکت می کند، تای چی کار می کند و در سکون تای چی وجود ندارد. در تمام فرم های تای چی انتهای یک حرکت به ابتدای حرکت بعدی متصل است. بنابراین سکونی نیست، همانطور که در رابطه ی یین و یانگ سکونی نیست و همیشه در حال حرکت و تبدیل به هم هستند.

باید دقت داشته باشیم که چی در تای چی و چی به معنای انرژی حیاتی در چینی دو لفظ متفاوت با دو معنای متفاوت هستند و چی در تای چی به معنای انرژی حیاتی نیست.

فرم های تای چی سناریوهای رزمی انفرادی یا گروهی هستند که اساتید هر سبک رزمی طراحی شان می کردند تا هنرجویان آن مکتب با تمرین، در آن هنر رزمی به مهارت برسند. یک فرم بدن اجرا کننده اش را بطور کامل حول مرکز ثقلش در مسیرهایی حرکت می دهد. فرم ها در تای چی با توجه به سبک شان می توانند دارای حرکات تند یا آهسته، جابجایی کم یا زیاد در محیط، نشست های پایین یا بالا و... باشند. حرکت ها در فرم های تای چی به هم پیوسته و بدون وقفه هستند. فرم های تای چی بطور کلی در دو دسته قرار می گیرند:

1.فرم های با سلاح

2.فرم های بدون سلاح

فرم ها از لحاظ محتوا، مرحله پیش از رویارویی با حریف هستند که هنرجو آمادگی های لازم در چند قسمت را با تمرین آنها بدست می آورد:

1.حفظ تعادل و درک درست از مرکز ثقل

2.حفظ ریتم عادی تنفس در هنگام مبارزه

3.اصلاح وضعیت قرارگیری بدن برای انتقال نیروی مناسب

4.تسلط به لایه ی ذهنیت از طریق توجه به مسیر حرکت و آهسته انجام دادن حرکت

                                                                     به کوشش کمیته همگانی ووشو/ احسان شایان فر: سفیر سلامت ووشو