چکیده

مقدمه:

توده عضله اسکلتی به تعادل بین سنتز و تجزیه پروتئین بستگی دارد که در شرایط کمبود فعالیت جسمانی، بیماری، و پیری دچار تغییر می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات بیان ژن هاي درگیر در مسیرهاي سیگنالینگ سنتز و تجزیه پروتیین عضله اسکلتی ناشی از انجام تمرین مقاومتی بود.

روش تحقیق:

 در این مطالعه تجربی، موشهای صحرایی هشت هفته ای نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و شاهد تقسیم شدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، عضلات نعلی جدا و در دمای 80⁰-  نگهداری شدند تا بیان ژن ها با روش qRT-PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. داده ها در سطح معنی داری 05/0 ˂ α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها:

نتایج نشان داد، پروتکل ورزشی مقاومتی تاثیر معنی داری در افزایش بیان ژن های mTORC1 (015/0P=) و Rps6kb1 (001/0˂P) در مسیر سنتز و مهار بیان ژن Map1LC3a (039/0P=) در مسیر تجریه پروتئین عضله نعلی داشت، ولی روی بیان ژن FoxO3a بی تاثیر بود که علت آن احتمالا کافی نبودن شدت تمرین است.

نتیجه گیری:

با توجه به آنکه تمرین مقاومتی تحقیق حاضر در افزایش بیان عوامل درگیر در سنتز پروتئین مؤثر بود، استفاده از این پروتکل به منظور جلوگیری از تحلیل عضلات در شرایط سالمندی، بیماری و همچنین افزایش قدرت عضلانی ورزشکاران می تواند مورد توجه قرار گیرد.